Kişi, sosyo-kültürel  günlük yaşantısını, içinde bulunduğu kentsel fiziksel çevrenin yarattığı dış mekanlar ve bu mekanlardaki etkinlik ve deneyimler ile sürdürmektedir.

Bu anlamda, toplumsal yapılanma, birey ve toplum arasındaki ilişkiyi fiziki olarak destekleyen açık kamusal alanlarda meydana gelmektedir. Ancak günümüzde Karabağlar örneğinde olduğu gibi kontrolsüz gelişen kentlerin  yaşamak için optimum bir ortam sağlamadıkları, yapılı çevre ve dış mekanlardan oluşan kurguların fiziksel özelliklerinin, kullanıcıların beklentilerine tam olarak cevap veremediği ve bir takım eksiklikler içerdiği gözlemlenmektedir. Bununla beraber ortak kullanım alanlarının kurgulanmasında yaşanan sıkıntılar sonucunda sosyal gruplar arasında var olan sınırlar mekânsal olarak da kendine yer bulmakta ve grupları birbirinden ayırmaktadır. Halbuki, Habermas'a göre eşitlik, insan hakları ve adalet kavramlarının ortaya çıkışı, politik sorunların akılcı tartışıldığı yer olan kamusal alanlar sayesinde olmuştur. Halk alanında bir çeşit akılcı fikir alışverişi ve eleştirel tartışma normu kılavuzdur ve kişinin tartıştığı fikirlerin gücü kişinin kimliğinden daha önemlidir.

Kentsel mekanın iletişime, toplumun yapılanmasına yönelik boyutu olan deneyim, kültür, kamusal mekan, sosyal ve psikolojik yapı, bunların kamusal açık alan ile etkileşimi proje tasarımının ana omurgasını oluşturmaktadır.

Proje, meydanlar, parklar, açık alanlar, kentlinin toplanacağı, birbiriyle karşılaşacağı ve kaynaşacağı, bireysel ve birlikte kendini ifade edecekleri ve kentli kültürü yaratabilecekleri özgürlük ve toplumsal- davranışsal uzlaşma alanları olarak tasarlanmıştır.